شما یادتون نمیــــــاد…

شـمــا یـادتــون نـمــیــــــاد…

بچه که بودم منتظر میموندم تا مهمونا برن تو حیاط یا دم در واسه خداحافظـــی …
موقعیت مهیا میشد واسه “پاتکـــــــ” زدن به آجیل و شیرینیها …

—————-

شـمــا یـادتــون نـمــیــــــاد…

سرمونـو می گرفتیم جلـوی پـنــکــــه، می گـفـتـیـم: آ آ آ آ آ آ آ آ آ آ

—————-

شـمــا یـادتــون نـمــیــــــــاد…

یکی از بزرگترین جرائم و خلافهــای ما تو دوران مـدرســـه داشتن حل المسائل بود

شـمــا یـادتــون نـمــیــــــــاد…

بـزرگتـــــریـن کابـوس شب عیــــد بود …
“پـیــــک نـوروزی”

—————-

شما یادتون نمیـــــــاد…

من کارم، مــــــــــَن کارم. بازو و نیرو دارم، هر چیزی رو میسازم، از تنبلی بیزارم، از تنبلی بیزارم. بعد اون یکی میگفت: اسم من، اندیشه ه ه ه ه ه، به کار میگم همیشه، بی کار و بی اندیشه، چیزی درست نمیشه، چیزی درست نمیشه

—————-

شما یادتون نمیــــــــاد…

خط فاصله هایی که بین کلمه هامون میذاشتیم یا با مداد قرمز بود یا وقتی خیلی میخواستیم خاص باشه ستاره می کشیدیم :دی

—————-

شما یادتون نمیــــــــاد…

هر روز صبح که پا میشدیم بریم مدرسه ساعت ۶:۴۰ تا ۷ صبح، رادیو برنامه “بچه های انقلاب” رو پخش میکرد و ما همزمان باهاش صبحانه میخوردیم

—————-

شما یادتون نمیــــــاد…

یک تکه ابر بودیم، بر سینه ی آسمان، یک ابر خسته ی سرد، یک ابر پر ز باران

—————-

شما یادتون نمیــــــاد…

هر وقت آقای نجار می رفت بیرون ووروجک
خراب کاری می کرد

—————-

شـمــا یـادتــون نـمــیــــــاد…

فقط زمـان مـــــا میشد
با پوست پرتقال و لوله ی خودکار اسلحه ی گرم ساخت!

—————-

شـمــا یـادتــون نـمــیــــــــاد…

از کلاس اول دبستــــان تـا آخرین روز دبیـرستــــان،
همه معلمها و ناظم ها:
کلاس شما “بـــــدتریـن” کلاسیه که تا حالا داشتم …

—————-

شما یادتون نمیــــــاد…

به سلامتیاون باجـــــه تلفنی که تو بارون میرفتی زیر سقفش ،
یدونه دو زاری مینداختی توش…
یه ساعت حرف می‌زدی.. .
آخـرشــــم پولتــــو پس می‌داد …

—————-

شما یادتــون نمیـــــــــــاد…

از لوک خوش شانس بودن ؛
آخرش تنهایی سمت غروب رفتنو یاد گرفتیم و بس !

—————-

و خیلی‌ چیزای دیگه هست که شما یادتون نمیاد

***

زمـانی که خاطــــره هـایــت از امیـــــدهایت قــوی تر شـدند
پیـــر شـدنت شـــروع میشــود … پیـــر شـدیـمـــا